HİCRAN

''Küçük şeyleri unutmayanlar,en geri hatıraları da unutmayanlardır. Hafızalarının bu bahtsız kuvveti karşısında hiçbir memleket,hiçbir vatan tutamadan her yeri,herşeyi severek öleceklerdir. ''

11 Aralık 2017-Elazığ

         Yalnızlıktan bazen kızgınlıktan nadiren soğuktan,bir salonda bir de odamda uyumayı tercih ettiğim günler. Hava ortalama bir doğu şehrinden daha sıcak,ağzından çıkan buharı buz görünümüne bürüyecek kadar soğuk.Anlatabildim mi?
          Spor salonundan geldim,istediğim kiloyu veremedim.burası acıklı bir ayrıntı ama sizi Bridget Jones hikayelerimle sadece özelden darlayabilirim bu yüzden konu burda kapansın şuan. Banyo sonrası odadan odaya sürüklenmeler,kremiydi saçıydı başıydı.Aklımda veremediğim kiloları kutlamak için aldığım sıcak çikolata,bir an önce hazırlanmak ve dizimi açıp uyuklamak var( salonda uyuyacam).
            Gözlüğüm yok ! Lenslerimi çıkardığım için gözlüklerimi bulmam yaklaşık 10 dakikamı aldı.Bunu radyodaki iki şarkının uzunluğundan anladım.Hiç beklemediğim anda,tam da gözlüklerimi temizlerken,hiç beklemediğim bir şarkı çalmaya başladı radyoda. 29 senelik hayatımda hiç bir müzik listemde yer vermediğim bir şarkı.

5 Ekim 1996-Çınarcık

            Kırmızı etek,beyaz yün çorap ve sarı bluzumla kanepede oturuyorum. Masa,pasta böreklerle donatılmış. Annem koşturuyor içerde bir yerlerde. Salonda yalnızım ben ve börekler. Yeni yeni muhafazakarlaşmaya başlayan ailemin geçişini ensemde hissediyorum. Henüz kimse gelmedi.
            Televizyonda kanalları gezerken,Kral TV'de bir klip başlıyor.

             Mutsuzum. 23 Nisan'da Kelebek dansında,öğretmen bizi eşleştirmedi diye ağladığım çocuk,hatta Togay'dan başka-çünkü komşu-hiç bir erkek çocuk doğum günüme gelemeyecek. Çünkü erkekler gelemez. Çünkü muhafazakarlık.

              Klibi gözümü kırpmadan izliyorum. Çok duygusal. Büyüyorum. Sekiz yaşına giriyorum. Ve bir gün o adam gibi annemi babamı arkamda bırakacağımı düşünüyorum. Hem çok uzak hem çok yakın.Evden ayrılmak Ümit Sayın gibi bozkırlara,ormanlara at arabasıyla açılmak gibi geliyor. Korkuyorum,gözlerim doluyor.

              İçerden annem sesleniyor. Togay gelmiş. Canım Togay.


11 Aralık 2017-Elazığ


                Evden ayrılmak Ümit Sayın gibi bozkırlara,ormanlara at arabasıyla açılmak gibi.